2. Lange reis

Het was een lange reis die goed verliep. Nou ja, goed... Bij inchecken op London Heatrow voor de tweede vlucht bleek dat de vrouw op Schiphol 2x een boardingpass voor mij had uitgeprint en niet voor Casper. Daar moesten we even voor naar een mannetje maar dat werd gelukkig vrij snel geregeld. Bij de douane kreeg Peter een extra controle. Bij het boarden werd ik omgeroepen ("mrs Doersma") daar kreeg ik ook nog een extra controle. Geen idee waarom overigens, maar uiteraard was alles in orde.
Aangekomen op ons plekje in het vliegtuig waren de kinderen helemaal blij want er was een scherm in de stoel voor ons mét games en een afstandsbediening waarmee je die spelletjes en andere dingen kon doen. Na dik 10 uur vliegen was de lol er echter wel af.
Na een goede lange vlucht moesten we nog door douane. Peter en ik moesten onze vingerafdrukken scannen en kids moesten paar vragen beantwoorden (wat gaan jullie doen hier etc). Zij hoefden niet hun vingerafdrukken te scannen. De meneer van de douane vroeg of ze ook wisten waarom zij dat niet hoefden. "Because we are kids?", zei Casper. Nee dat was niet het goede antwoord. "Because we are special", zei Lisette toen. Haha, ook niet goed. Geen idee wat wel het goede antwoord was overigens......
Bij het ophalen van de koffers bleek dat Casper zijn koffer was gecontroleerd. Ze vonden het daarna blijkbaar niet nodig om de kofferriem er weer omheen te doen waardoor we de koffier niet direct herkenden. Tsss...
Vervolgens gingen we op zoek naar de auto verhuurder, dat ging vrij vlot. Blij als een kind reed Peter daarna in zijn nieuwe tijdelijke enorm grote auto door San Fransisco. Helaas waren we niet de enige dus na een dik uur filerijden waren we eindelijk bij ons hotel!! Jippie!!!